De bronst op zijn hoogst en nog meer

Zo een gecombineerde blog van twee dagen AWD. Vorige week donderdag een dag vrij genomen omdat we die hoogbronst nog eens wilde zien. Dat was een juiste zet. We waren niet helemaal goed voor bereid. Het werd een koude dag en wij waren daar niet byzonder goed op gekleed. Met doorbijten en zo af en toe een flinke slok hete chocolademelk, het dagje door weten te halen. Goed donderdag kwamen we dus aan en hadden in het begin het idee dat het over was. We zagen wel wat mannetjes liggen overal maar verder weinig tot niets aan burlgeluiden. We wilden het niet geloven en bleven daarom wat rond hangen. Weer een goed besluit. Er begon een mannetje een ander uit te dagen. We kropen naar een goed beschut hoekje tussen een aantal bomen in. Met het het idee van een goede vesting om achter te schuilen bekeken we het gevecht. En niet veel later begonnen ook andere mee te doen en zo zaten we dan van het ene moment in het andere zomaar midden tussen de gevechten. Wat een klappen en wat een geweld. Prachtig. 30 tot 50 meter afstand hielden we van de groep. Dat bleek niet genoeg. Voor we het wisten zaten die jongens gewoon op 2 meter afstand voor onze neus. Dat was eventjes slikken maar we konden weinig anders dan ons tussen die dikke bomen houden en hopen dat ze niet onze vesting binnen zouden rollen. Het ging goed en zo schoten we een uurtje lang onze foto's en mijn vrouwtje haar videoshots.

Bronstfoto's zijn er al genoeg te zien dus ik pik er even 2 tussenuit die voor mij de topfoto's zijn. Bij de serie had ik ook mijnzelf de taak gegeven om eens iets anders te proberen en niet zo zeer veel maar goede en scherpe foto's te maken. Dat leek mij wel aardig gelukt.

Stond op mijn verlanglijstje. Regelmatig zien gebeuren maar
geen kans om dat vast te leggen. Gelukt nu.

Geconcentreerd bezig geweest om deze platen te krijgen.
Vooral omdat de 300 mm net wat teveel overdone was
in deze situatie.

Met deze plaat ben ik heel blij. Hij stond op mijn verlanglijstje
om hem ooit eens te maken.

Na een uurtje hielden ze het voor gezien en gingen ze uit elkaar en zochten een rustplaats op. nagenietend een kop chocolademelk en wat eten. Niet veel later zouden we een stukje open vlakte op gaan om wat op te warmen in de zon die doorbrak.

 

De afgelopen zaterdag met een neef en een nichtje op stap geweest. Zij wilden graag met ons mee en zo spraken we af. De bronst was er niet veel meer al viel er nog wel af en toe een fel gevecht te zien.

 

 

Omdat de anderen het koud begonnen te krijgen hebben we ze mee genomen naar de rugzak vos. Daar aan gekomen was het een nummertje trekken en een leeg plekje opzoeken. Het plekje wordt langzamerhand een welbekend publiek geheim. Eerst lekker een beetje liggen doezelen. Later toch maar mijn camera gepakt en wat gaan zoeken naar een mooi beeld.

 

Zo werd het tijd om een stukje verder te gaan richting de auto. Onderweg stelde ik nog even voor een klein hoekje te bekijken. Aangekomen schoot er wat wits de struiken in. Door mijn verrekijker kon ik niet direct zien wat het was. Ik pakte toch mijn camera er even bij en lekker tijgerend over het zand de vogel genaderd. 



Mijn nichtje had het vogelboek uit mijn rugzak gehaald en al snel werden we het eens dat het de sneeuwgors wel eens kon zijn. Dat was nog eens een leuke ontdekking.

 

Na deze vogel uit gebreid te hebben gefotografeerd door gelopen naar de auto. Het was een leuke dag voor de luitjes wat ze ook geregeld lieten horen.

 

Mijn blogje is weer gereed gekomen. Veel plezier en nog bedankt voor de opmerkingen over mijn vorige serie.

Groet,

Frans



Bronst. Het is weer oktober

 

Het is weer oktober en voor ons een leuke periode in de AWD. We gaan dan weer de bronst volgen. Er zijn al heel wat blogjes over vol geschreven zag ik dus wij beperken het tot enkele beelden. Afgelopen zaterdag was het licht tot zwaar bewolkt maar droog. Ideaal om er op uit te gaan. En dat deden we dan ook. Autootje in het parkeervak en lekker aan de wandel naar de arena. aan gekomen een stekje op gezocht en ons aldaar op de grond geinstalleerd. Een heel uur lang zitten luisteren en kijken naar de bronstgebeuren.

 

 

Een wat oudere man dreef daar zijn vrouwtjes bij elkaar terwijl de concurenten erom heen zwermden.


Wanneer je wat geduld weet te hebben, er moet ook wel wat gebeuren voor je, dan komen er nog best leuke dingen langs.


Jongen bokjes

Een vermoeide bok

 

Een nieuwsgierig bokje

 

Een hongerige spitsertje 

 

En natuurlijk ook de gevechten. Meerdere gevechten die dag kunnen bekijken en horen. Alleen waren soms die takjes en die stammetjes behoorlijk lastig en lukte het niet altijd om een mooie actieplaat te maken. Toch kregen we ze een keertje mooi vrij met het onderstaande resultaat.

Dit jaar heb ik me voor genomen om mijn foto's wat meer naar een hoger plan te krijgen. Een betere scherpte, kleur en compositie. Voorgaande jaren vond ik dat soms net niet goed genoeg. 

 

Euhmm.. Lage iso waardes gebruiken? Hmm.. nee, deze is bijvoorbeeld bij 3200 iso genomen. Het laatste licht dat nog beschikbaar was onder de struiken. Wel vanaf een statief genomen. 

 

 

Goed dit was een kleine selectie uit de 130 opnames die er inmiddels zijn. Later gaan we met de allerbeste foto's een mooi boek samenstellen.

 

Met viendelijke groet,

Frans(canon40d)





 

Een middagje duintje struinen.

Het is weer Oktober geworden en die staat standaard gereserveerd voor de AWD. Bronst vind ik hier nog het mooist om te volgen. Volgend jaar hoop ik ook op de vrije wildbaan weer wat meer te gaan vinden. Ook daar moet de bronst erg mooi zijn. Maar nu eerst de AWD. Zaterdagmorgen aan klusjes en boodschappen besteed en de middag zou de AWD aan gedaan worden.

Onderweg naar het vlieger monument.

 

We hoorden niet echt heel veel geburl. Dat lijkt nog een beetje op gang te moeten komen. Dit mannetje deed het wel.

 

Vlaggen

 



 Omdat we al zoveel plaatjes van een damhert hebben, zocht ik nu wat meer naar andere beelden. Deze nam ik over de rug. We zaten een tijdje tegen een duin en deze scharrelde wat rond bij ons.

 

 

Op een gegeven ogenblik hoorde mijn vrouw een specht hakken. Na wat zoekwerk vonden we hem in een boom. Jammer genoeg had ik alleen de monopod bij me. Toch lukte hem mij om er wat opnames van te maken. Hij zat er in heel prachtig licht. 

 

Een mooi donker gekleurde man. Deze nodigde uit voor een paar mooie beelden uit verschillende hoeken. 

 

 

 

Soms kom je van die leuke situaties tegen. Deze bijvoorbeeld. Hij fotografeerde eerst het hert en daarna leek ie een panoramaopname te maken. De eerste foto heb ik weg gelaten. Deze vond ik sterker overkomen.

 

Bij deze zat ik me af te vragen: wat fotograferen ze nou eigelijk? Schijnbaar hadden ze een paar mooie opnames van het beestje voor hun en lagen ze uit te rusten in de zon. 

 

Julius Ceasar was de naam die in me opkwam. Een late zonlichtval het bos in en een mannetje met een bladerenkroon op het hoofd. Ik heb er nog even over na zitten denken op de tak voor zijn hoofd weg te halen. Echter het blijft natuurlijk ook een stukje natuur wat niet altijd doet wat jij wilt.

 

 Ik heb iets met laat zonlicht en lichtvallen. Deze dame stond er prachtig voor en die kans pakte ik dan ook.

 



 



Even overwogen om de boswachter te bellen. Een dronken damhert midden op het pad. Volgens mij wat teveel van gistende besjes zitten eten.

Op de terugweg kwamen we deze groep tegen en kregen we de kans om naar slootje springende herten te kijken.  

 

 Vrij onverwacht zag ik deze grote paddenstoel. Het damhertje op de achtergrond maakte deze plaat compleet. Een leuke creatieve draai verhaal.

 

Deze schrok van ons. Hoewel het niet de bedoeling was ging het met vier poten gelijktijdig de lucht in er vandoor.

Bij het uiterst laatste licht deze kleintjes naast het pad gefotografeerd. 

 

Zoals Henk Bossies al eens eerder opmerkte: je ziet altijd wel wat. Het is maar net hoever je ogen en je interesse open staan ervoor. Wij hadden er een leuke en mooie middag aan overgehouden.

 

 

Met vriendelijke groet en veel kijk plezier,

Frans(canon40d)