Een middagje duintje struinen.

Het is weer Oktober geworden en die staat standaard gereserveerd voor de AWD. Bronst vind ik hier nog het mooist om te volgen. Volgend jaar hoop ik ook op de vrije wildbaan weer wat meer te gaan vinden. Ook daar moet de bronst erg mooi zijn. Maar nu eerst de AWD. Zaterdagmorgen aan klusjes en boodschappen besteed en de middag zou de AWD aan gedaan worden.

Onderweg naar het vlieger monument.

 

We hoorden niet echt heel veel geburl. Dat lijkt nog een beetje op gang te moeten komen. Dit mannetje deed het wel.

 

Vlaggen

 



 Omdat we al zoveel plaatjes van een damhert hebben, zocht ik nu wat meer naar andere beelden. Deze nam ik over de rug. We zaten een tijdje tegen een duin en deze scharrelde wat rond bij ons.

 

 

Op een gegeven ogenblik hoorde mijn vrouw een specht hakken. Na wat zoekwerk vonden we hem in een boom. Jammer genoeg had ik alleen de monopod bij me. Toch lukte hem mij om er wat opnames van te maken. Hij zat er in heel prachtig licht. 

 

Een mooi donker gekleurde man. Deze nodigde uit voor een paar mooie beelden uit verschillende hoeken. 

 

 

 

Soms kom je van die leuke situaties tegen. Deze bijvoorbeeld. Hij fotografeerde eerst het hert en daarna leek ie een panoramaopname te maken. De eerste foto heb ik weg gelaten. Deze vond ik sterker overkomen.

 

Bij deze zat ik me af te vragen: wat fotograferen ze nou eigelijk? Schijnbaar hadden ze een paar mooie opnames van het beestje voor hun en lagen ze uit te rusten in de zon. 

 

Julius Ceasar was de naam die in me opkwam. Een late zonlichtval het bos in en een mannetje met een bladerenkroon op het hoofd. Ik heb er nog even over na zitten denken op de tak voor zijn hoofd weg te halen. Echter het blijft natuurlijk ook een stukje natuur wat niet altijd doet wat jij wilt.

 

 Ik heb iets met laat zonlicht en lichtvallen. Deze dame stond er prachtig voor en die kans pakte ik dan ook.

 



 



Even overwogen om de boswachter te bellen. Een dronken damhert midden op het pad. Volgens mij wat teveel van gistende besjes zitten eten.

Op de terugweg kwamen we deze groep tegen en kregen we de kans om naar slootje springende herten te kijken.  

 

 Vrij onverwacht zag ik deze grote paddenstoel. Het damhertje op de achtergrond maakte deze plaat compleet. Een leuke creatieve draai verhaal.

 

Deze schrok van ons. Hoewel het niet de bedoeling was ging het met vier poten gelijktijdig de lucht in er vandoor.

Bij het uiterst laatste licht deze kleintjes naast het pad gefotografeerd. 

 

Zoals Henk Bossies al eens eerder opmerkte: je ziet altijd wel wat. Het is maar net hoever je ogen en je interesse open staan ervoor. Wij hadden er een leuke en mooie middag aan overgehouden.

 

 

Met vriendelijke groet en veel kijk plezier,

Frans(canon40d)